"ما امروز نیاز داریم که تئاتر را از ابتدا دوباره بر اساس نیازهای زمانه، فرهنگی، معنوی، مادی، شعور، امکانات و توان مدیریتی کشور تعریف کنیم. برای اینکه بتوانیم مسئله ای را حل کنیم باید در ابتدا آن را بدرستی بشناسیم و بعد راهکارهای مناسب را برای حل مسئله پیشنهاد کنیم و در مرحله آخر با انجام این راهکارها به نتیجه برسیم و نتایج را مورد نقد و بررسی قرار دهیم."

کارگاه "آنالیز حرکت" جشنواره تئاتر دانشگاهی منطقه مرکز و شمال غرب به سرپرستی امیر دژاکام شنبه 24 آذر با حضور دانشجویان شرکت کننده در جشنواره در دانشگاه ملی شهر تبریز برگزار شد.
به گزارش دریافتی سایت ایران‌تئاتر در این کارگاه امیر دژاکام به ارائه یک پیشنهاد علمی پرداخت و گفت: "ما امروز نیاز داریم که تئاتر را از ابتدا دوباره بر اساس نیازهای زمانه، فرهنگی، معنوی، مادی، شعور، امکانات و توان مدیریتی کشور تعریف کنیم. برای اینکه بتوانیم مسئله ای را حل کنیم باید در ابتدا آن را بدرستی بشناسیم و بعد راهکارهای مناسب را برای حل مسئله پیشنهاد کنیم و در مرحله آخر با انجام این راهکارها به نتیجه برسیم و نتایج را مورد نقد و بررسی قرار دهیم."
وی ادامه داد: "در فضای کنونی تئاتر گسترش ندارد و تنها گسترش به لحاظ کمی از نسبتی به نسبت دیگر تغییر یافته است. اما این گسترش نیاز هنرمندان و خانواده ها را برطرف نکرده است. من معتقدم که انواع تئاتر باید در کشور اعم از ایرانی، ترجمه و تجربی برای عموم مردم اجرا شده و وجود داشته باشد. نوع تئاتری که در سراسر کشور اجرا می شود تقریبا حول یک محور مشخص است و حتی نمودار مواد مصرفی برای ساخت صحنه آنها نیز یکی است. ما نیروی تولیدی داریم ولی مکان تولید را نداریم."
این کارگردان تئاتر هر جایی که جمعیتی بتواند با هم مواجه شود و دارای بهداشت صوتی، تصویری، تهویه مناسب و امنیت روحی تماشاگران باشد را مکانی برای اجرای تئاتر دانست و گفت: "تئاتر آپارتمانی، آمفی تئاتر های روباز پارکها و امکانات سیاحتی و تفریحی از این دست مکانها هستند. البته پیشنهاد من اصلا جدید نیست فقط حرف من این است که نباید گمان کنیم که فضای تئاتری فقط یک سالن سرپوشیده است. تعریف ما سالن را نفی نمی کند بلکه مکان های دیگری را نیز برای اجرای تئاتر در نظر می گیرد که به این صورت تئاتر برای مردم قابل دسترس تر می شود."
دژاکام حذف سوبسید مکان های تئاتری از هزینه های کلی تئاتر را یکی از دستاورد های استفاده از مکان مختلف برای اجرای نمایش عنوان کرد و افزود: "به این صورت سیستم نظارتی و حمایتی نیز تغییر می کند. تمام سازمان ها و نهادهایی که صاحب یک معماری هستند می توانند وارد موضوع تئاتر شوند. ما نیاز به یک سازمان تعریفی برای تئاتر داریم و به این طریق انرژی منفی کسانی هم که به دلیل نبود سالن های کافی نمی توانند نمایش خود را اجرا کنند، خنثی می شود. با این کار هر تئاتری که مجوز تمرین می گیرد می تواند اجرا کند زیرا با نظارتی که بر کارها هست دیگر کارهای بدون کیفیت وارد مرحله تمرین نمی شوند."